Generacje procesorów Intel na osi czasu: historia i ewolucja

Zawartość

• Zrozumienie nazw i numerów procesorów Intel
• Wczesne generacje procesorów Intel
  • 1971-81: 4004, 8008 i 8800
    • Intela 4004
    • Intela 8008
    • Intela 8080
  • 1978–82: iAPX 86 (8086), 8088 i 80186 (16-bitowy)
  • 1981: iAPX 432
  • 1982: 80286
  • 1985-94: 386 i 376
    • Intel zwiększył swój udział w rynku notebooków
  • 1989: 486 i i860
• Świt Pentium i nie tylko
  • 1993: Pentium (P5, i586)
  • 1994-99: Procesor Intel Pentium III i problemy, które go poprzedziły
  • 1995: Pentium Pro (P6, i686)
  • 1997: Pentium II i Pentium II Xeon
  • 1998: Celeron
  • 1999: Pentium III i Pentium III Xeon
  • 2000: Pentium 4
  • 2001: Xeon
  • 2001: Itanium
  • 2002: Hyper-Threading
  • 2003: Pentium M
  • 2005: Pentium D
  • 2006: Core 2 Duo
  • 2007: Intel vPro
• Nowoczesne generacje procesorów Intel
  • 2008: Core serii i
  • 2010: Procesory Core i3, i5, i7
  • 2012: Układy SoC Intela
  • 2013: Core i-Series – Haswell
  • 2015: Broadwell
  • 2016: Jezioro Kaby
  • 2017: Lodowe jezioro
  • 2020: Jezioro Tygrysie
  • 2021: Jezioro Olchowe
  • 2022: Jezioro Raptor
  • 2023: Jezioro Meteorytowe
• Wniosek
• Często zadawane pytania
  • Który procesor jest uważany za najlepszy w ofercie Intela?
  • Kiedy wypuszczono 14. generację Intela?
  • Czy 13. generacja Intela jest obecnie dostępna?

Ewolucja procesorów Intel to fascynująca historia.

W 1968 roku Gordon Moore udał się do domu Boba Noyce’a, aby porozmawiać o stanie ich obecnych miejsc pracy i potencjale dla nowej firmy.

To fatalne spotkanie doprowadziło do narodzin firmy Intel 18 lipca 1968 roku. Firma na wiele lat zmieniła oblicze technologii.

W tym artykule omówimy historię procesorów Intel. Dowiedz się o przełomowych odkryciach, kultowych projektach i ciągłych innowacjach, dzięki którym firma Intel stała się powszechnie znana.

Zaczynajmy.

Zrozumienie nazw i numerów procesorów Intel

Najpierw omówmy specyfikę każdego modelu procesora Intel, zanim przejdziemy do osi czasu procesorów Intel.

Nazwa modelu zawiera wiele cyfr i liter, co może być mylące.

Każdy procesor Intel ma następujące szczegóły:

Marka : odnosi się do całej gamy produktów, w tym Core, Pentium, Xeon i Celeron.

Modyfikator marki : opisuje wydajność procesora w ramach tej konkretnej marki.Wartość modyfikatora marki rośnie wraz z jego wydajnością. Na przykład i3, i5, i7 i i9.

Wskaźnik generacji : Pierwsza lub dwie cyfry numeru procesora oznaczają generację procesora.Na przykład na powyższym zrzucie ekranu zobaczysz „Core i5-1035G1”. „1” oznacza pierwszą generację.

SKU : odnosi się do trzech ostatnich cyfr numeru procesora.Gdy numer SKU jest wyższy, oznacza to, że procesor ma więcej funkcji. Jednostka SKU Core i5-1035G1 to „035”.

Przyrostek dla linii produktów : Ostatnia litera „Core i5-1035G1” to „G1”.To cechy procesora. Niektóre przyrostki linii produktów Intel Core obejmują „H” dla grafiki o wysokiej wydajności, „K” dla odblokowanego podkręcania, „C” dla procesorów do komputerów stacjonarnych z wysokiej klasy grafiką itp.

Każdy procesor Intel ma następujące szczegóły:

Marka : odnosi się do całej gamy produktów, w tym Core, Pentium, Xeon i Celeron.

Modyfikator marki : opisuje wydajność procesora w ramach tej konkretnej marki.Wartość modyfikatora marki rośnie wraz z jego wydajnością. Na przykład i3, i5, i7 i i9.

Wskaźnik generacji : Pierwsza lub dwie cyfry numeru procesora oznaczają generację procesora.Na przykład na powyższym zrzucie ekranu zobaczysz „Core i5-1035G1”. „1” oznacza pierwszą generację.

SKU : odnosi się do trzech ostatnich cyfr numeru procesora.Gdy numer SKU jest wyższy, oznacza to, że procesor ma więcej funkcji. Jednostka SKU Core i5-1035G1 to „035”.

Przyrostek dla linii produktów : Ostatnia litera „Core i5-1035G1” to „G1”.To cechy procesora. Niektóre przyrostki linii produktów Intel Core obejmują „H” dla grafiki o wysokiej wydajności, „K” dla odblokowanego podkręcania, „C” dla procesorów do komputerów stacjonarnych z wysokiej klasy grafiką itp.

Wczesne generacje procesorów Intel

Ewolucja procesorów opracowanych przez firmę Intel znacznie się poprawiła na przestrzeni pokoleń. Kluczową zmianą pomiędzy każdą generacją jest architektura.

Z czasem Intel ulepszył obsługę overclockingu, pamięci podręcznej i pamięci RAM. Nowsze procesory osiągnęły wyższe częstotliwości taktowania i większą efektywność energetyczną.

Przyjrzyjmy się teraz harmonogramowi procesorów Intel i innym istotnym informacjom.

1971-81: 4004, 8008 i 8800

Procesory Intel przeszły ogromne innowacje w latach 70. XX wieku, z których wywodzą się modele 4004, 8008 i 8800.

Procesory te znacząco wpłynęły na rozwój technologii obliczeniowej w przyszłości.

Intela 4004

Kiedy Intel wypuścił 4004, zmienił rynek, łącząc wszystkie operacje procesora w jednym chipie. Był to pierwszy procesor sprzedawany komercyjnie.

Intel 4004 miał 2300 tranzystorów i mógł przetwarzać częstotliwości taktowania od 108 do 740 kHz. Dało to wydajność 0,07 miliona instrukcji na sekundę (MIPS).

Notatka:

Szybkość zegara odnosi się do szybkości, z jaką procesor komputera, zwany także mózgiem komputera, może wykonywać operacje.Mierzy liczbę cykli, które procesor wykonuje w ciągu sekundy.Szybkość ta jest kluczowa, ponieważ wpływa na szybkość przetwarzania informacji przez komputer.

Szybkość zegara mierzona jest w hercach (Hz), przy czym typowymi przedrostkami są gigaherc (GHz) i megaherc (MHz).Milion cykli na sekundę równa się jednemu megahercowi, a miliard cykli na sekundę równa się jednemu gigahercowi.Szybsze taktowanie procesora zwykle oznacza, że ​​komputer może szybko przetwarzać informacje.

Intela 8008

Model 8008 następował po modelu 4004 z 3500 tranzystorami i częstotliwością zegara od 0,5 do 0,8 MHz i był używany głównie w komputerze Texas Instruments 742. Został wydany w 1972 roku.

Intela 8080

Intel wypuścił 8080 w 1974 roku z 4500 tranzystorami i taktowaniem do 2 MHz. Model 8080 został użyty w pocisku manewrującym AGM-86 wyprodukowanym przez Boeinga.

Był również dobrze znany ze swojego zastosowania w zestawie mikrokomputera Altair 8800.

1978–82: iAPX 86 (8086), 8088 i 80186 (16-bitowy)

Inne procesory Intel wymienione według generacji to iAPX 86 (8086), 8088 i 80186 (16-bitowe).

Wypuszczenie iAPX 86 (8086) i jego modeli w latach 1978-1982 było znaczącym punktem zwrotnym w rozwoju procesorów Intela.

Kiedy w 1978 roku zaprezentowano procesor iAPX 86 (8086), w sprzedaży pojawił się pierwszy 16-bitowy procesor Intela. Miał 29 000 tranzystorów i taktowanie od 5 do 10 MHz.

Układ ten pomógł w ustanowieniu trwałej architektury x86, co wzmocniło dominację firmy Intel na rynku.

W 1978 roku Intel jednocześnie zadebiutował 8088, prawie taki sam jak 8086, ale z 8-bitową magistralą wewnętrzną.

Model 8088 odegrał kluczową rolę w pierwszym komputerze IBM PC, co stanowi punkt zwrotny w historii komputerów osobistych.

1981: iAPX 432

iAPX 432 to jedna z generacji procesorów Intela, która odniosła mniejszy sukces. Model 432 zadebiutował w 1981 roku i był pierwszą próbą Intela w zakresie konstrukcji 32-bitowej.

Miał niezwykle złożoną architekturę ze zintegrowanym zarządzaniem pamięcią i wielozadaniowością.

Pomimo swojej złożoności koszty produkcji tego procesora sprawiły, że stał się on niepopularny i ograniczył jego atrakcyjność komercyjną, ponieważ był wolniejszy niż nowa architektura 80286.

Projekt 432 miał początkowo zastąpić serię 8086. Zakończyło się w 1982 roku, ale pomogło firmie Intel udoskonalić i ulepszyć projekty procesorów.

1982: 80286

Kiedy Intel 80286 został wypuszczony na rynek, miał ulepszone zarządzanie pamięcią i silne funkcje bezpieczeństwa.

Do 1991 roku osiągał taktowanie tak wysokie, jak 25 MHz, a wydajność przekraczała 4 MIPS.

Ten procesor miał 134 000 tranzystorów i skalę produkcyjną 1500 nm i był szeroko stosowany w klonach IBM-PC AT i AT PC.

Był to jeden z najbardziej ekonomicznych układów Intela w ewolucji procesorów Intel.

Czy wiedziałeś….

Jednostka miary używana do opisu wielkości elementów w technologii półprzewodników i mikroelektronice zmieniła się z mikrometrów (µm) na nanometry (nm).

Zmiana ta odzwierciedla ciągły rozwój procesów produkcyjnych, które umożliwiają wytwarzanie coraz bardziej złożonych i mniejszych komponentów.

Na przykład, gdy mowa o układach scalonych i procesorach, rozmiar tranzystorów i inne elementy chipa są zwykle mierzone w nanometrach.

Przejście z mikrometrów na nanometry umożliwia opracowywanie gęsto upakowanych i wydajnych komponentów elektronicznych.Pomaga to tworzyć mniejsze i wydajniejsze urządzenia.

Model 80286 jest nadal wspominany jako punkt zwrotny w historii procesorów Intel ze względu na ogromny wzrost wydajności w porównaniu z poprzednią generacją.

W 2007 roku Intel oświadczył, że nowy procesor Atom jako jedyny na liście procesorów Intel według generacji może dorównać opłacalnością 80286 po 25 latach.

To sprawiło, że była to najlepsza opcja dla osób i firm, które chcą unowocześnić swoje systemy komputerowe bez wydawania dużych pieniędzy.

1985-94: 386 i 376

Procesor 386DX został wypuszczony na rynek w 1985 roku i miał 275 000 tranzystorów (1500 nm) z częstotliwością taktowania w zakresie od 16 do 33 MHz, co pozwalało osiągnąć do 11,4 MIPS.

Notatka:

MIPS, czyli milion instrukcji na sekundę, mierzy szybkość lub wydajność procesora.Pokazuje, ile instrukcji na poziomie maszyny może przetworzyć procesor komputera w ciągu sekundy.

Wyższy wynik MIPS zazwyczaj oznacza lepszą wydajność, ale należy pamiętać, że sam MIPS nie daje pełnego obrazu możliwości procesora.Na ogólną wydajność duży wpływ mają także inne elementy, w tym szybkość zegara, architektura i rodzaj instrukcji.

To był początek ery 32-bitowej w historii procesorów Intela . Model 386SX został wydany w 1988 roku.

Procesor miał konstrukcję 1000 nm i 16-bitową magistralę dla mobilnych i niedrogich systemów stacjonarnych. Obaj używali 80287 do czasu wypuszczenia 80387 i żaden nie miał koprocesora matematycznego.

Intel 386SL (1990) był pierwszym procesorem firmy do notebooków z wbudowaną pamięcią podręczną, kontrolerem i 855 000 tranzystorów.

Intel zwiększył swój udział w rynku notebooków

Intel zwiększył swój udział w rynku w sektorze notebooków. Procesor ten został zaprojektowany z myślą o urządzeniach mobilnych i skupiał się na pracy przy niskim poborze mocy, aby wydłużyć czas pracy baterii.

Miał taktowanie od 20 do 25 MHz. Rodzina 376/386 do systemów wbudowanych została uzupełniona o modele 386EX (1994) i 376 (1989).

Ze względu na zapotrzebowanie na aplikacje wbudowane i lotnicze, Intel kontynuował produkcję serii 80386 do września 2007, mimo że nie była już ona konieczna w komputerach konsumenckich.

W ewolucji procesorów model 386SL utorował drogę przenośnym komputerom.

1989: 486 i i860

Wprowadzenie przez firmę Intel procesora 486 w 1989 r. było znaczącym postępem w historii procesorów Intel.

Ten mikroprocesor stał się najpopularniejszym i odnoszącym sukcesy chipem firmy Intel i odmienił komputery osobiste dzięki wydajności 70,7 MIPS i częstotliwości taktowania od 25 do 100 MHz.

W tym samym czasie Intel wypuścił procesor i860, aby włamać się do branży procesorów o zredukowanym zestawie instrukcji (RISC).

Jednak i860 i jego następca, i960, nie odniosły sukcesu, nawet przy zaletach szybkiego przetwarzania podstawowych poleceń.

To spowodowało, że Intel przeniósł swoją uwagę na powszechnie stosowaną architekturę x86.

Notatka:

Architektura X86 to architektura przetwarzania komputera oparta na procesorze Intel 8086.W tych konstrukcjach słowa „32-bitowy” i „64-bitowy” odnoszą się do szerokości szyny danych, która wpływa na ilość danych, które procesor może przetworzyć jednocześnie.

W architekturze 32-bitowej procesor może przetwarzać dane w 32-bitowych fragmentach.Oznacza to, że może przetwarzać do 32 bitów danych jednocześnie.Zwykle był przeznaczony dla starszego sprzętu i oprogramowania.

W architekturze 64-bitowej procesor może obsługiwać dane w 64-bitowych fragmentach.Oznacza to, że można jednocześnie przetwarzać więcej danych i że adresy pamięci mogą być znacznie większe.

Świt Pentium i nie tylko

Intel wprowadził Pentium w 1993 roku i stał się on istotną częścią historii procesorów Intel.

Intel podobno przeszedł na Pentium ze względu na ochronę znaku towarowego przed firmą AMD, która nadała swoim procesorom nazwę 486.

Jednak procesory Pentium zmieniły branżę komputerową dzięki swojej dużej wydajności i zaawansowanym funkcjom multimedialnym.

Wyznaczył nowy standard w komputerach osobistych i przygotował drogę dla kolejnych generacji procesorów Intel.

Oto harmonogram procesorów Intel dla Pentium:

1993: Pentium (P5, i586)

Pentium P5 został wypuszczony w 1993 r. przy 60 MHz, osiągając 200 MHz (P54CS) w 1996 r. Pierwszy projekt 800 nm obejmował 3,1 miliona tranzystorów.

Liczba ta wzrosła do 3,3 miliona w wersji z 1996 roku z mniejszą skalą 350 nm.

Kiedy w 1997 roku wypuszczono na rynek P55C (rozszerzenia multimedialne), architektura procesora została ulepszona, obejmując 4,5 miliona tranzystorów i taktowanie 233 MHz.

Do 1999 roku dostępny był model mobilny Pentium MMX z maksymalną szybkością 300 MHz.

Na przestrzeni czasu procesory Intel stale ulepszały markę Pentium, dodając nowe funkcje i podnosząc taktowanie w każdej generacji.

Firma osiągnęła punkt zwrotny w 1997 roku wraz z wypuszczeniem Pentium MMX. Dodano specjalistyczne instrukcje dotyczące przetwarzania multimediów i poprawiono wydajność multimediów.

To udoskonalenie szczególnie usprawniło edycję obrazu, zapewniło płynne odtwarzanie wideo i zwiększyło wciągającą jakość gier.

1994-99: Procesor Intel Pentium III i problemy, które go poprzedziły

Intel poniósł poważną porażkę w 1994 r., kiedy profesor w Lynchburg College odkrył problem z procesorem Pentium.

Błąd Pentium FDIV powodował, że wyniki podziału dla poszczególnych operacji były niedokładne, co wywołało znaczną krytykę i zaszkodziło reputacji firmy Intel.

Była to jedna z największych porażek w historii procesorów Intela. Jednak firma szybko rozwiązała problem i zaoferowała bezpłatną wymianę użytkownikom, których to dotyczyło.

Po pięciu latach Intel wypuścił procesor Pentium III w 1999 roku. Ta premiera miała numer seryjny procesora (PSN) umożliwiający jednoznaczną identyfikację.

Identyfikacja ta wywołała wśród konsumentów obawy dotyczące prywatności w związku z możliwym niezgodnym z prawem śledzeniem. W wyniku tych obaw firma Intel zaprzestała osadzania funkcji PSN w swoich procesorach.

1995: Pentium Pro (P6, i686)

Większość ludzi źle zrozumiała Pentium Pro, ale nie miał on zastąpić Pentium 5.

Miał służyć jako poprzednik Pentium II Xeon zorientowany na stację roboczą i serwer.

Pentium Pro, zbudowany w technologii 350 nm, zawierał 5,5 miliona tranzystorów i wiele modeli o prędkościach od 150 do 200 MHz.

Jego unikalna konstrukcja pozwoliła na wykonanie poza kolejnością, a 36-bitowa magistrala adresowa obsługiwała do 64 GB pamięci.

Zyskał popularność dzięki przełamaniu bariery wydajności 1 teraflopa na superkomputerze ASCI Red.

1997: Pentium II i Pentium II Xeon

Oparty na architekturze P6 szóstej generacji, procesor Pentium II został zaprojektowany przede wszystkim dla konsumentów.

Oderwał się od konwencjonalnych urządzeń gniazdowych i wprowadził moduł gniazda przypominający kartridż.

Rozwiązano problemy z pierwszej wersji P6 i znacznie ulepszono wykonanie 16-bitowe z 7,5 milionami tranzystorów (2 miliony więcej niż w P6).

Pentium II zachował zestaw instrukcji MMX z Pentium, poprzednika Pentium II. Pentium II został po raz pierwszy wypuszczony z rdzeniem Klamath 350 nm (233 i 266 MHz).

Jednak w 1998 roku został zmodernizowany do rdzenia Deschutes 250 nm, który mógł osiągać taktowanie 450 MHz. Oferował także Pentium II Overdrive do aktualizacji Pentium Pro.

W mobilnych procesorach Pentium II zastosowano zarówno rdzenie Dixon 250 nm/180 nm, jak i 250 nm Tonga.

1998: Celeron

Mimo że Celerony korzystają z nowoczesnej technologii przetwarzania, zwykle charakteryzują się znacznymi wadami, takimi jak mniejsza ilość pamięci podręcznej, i nadają się tylko do prostych zastosowań na komputerach PC.

Dzięki Celeronom Intel może konkurować na rynku komputerów klasy podstawowej. Zakres częstotliwości wynosi od 266 do 300 MHz dla komputerów stacjonarnych i do 500 MHz dla telefonów komórkowych.

Tak więc oryginalna seria Celeron wykorzystywała rdzeń Covington 250 nm w komputerach stacjonarnych i rdzeń Mendocino 250 nm (19 milionów tranzystorów, w tym wbudowana pamięć podręczna L2) w komputerach przenośnych.

Nowoczesne Celerony są stale unowocześniane, a ich architektura wywodzi się z Sandy Bridge.

1999: Pentium III i Pentium III Xeon

Ewoluując procesory Intel, firma dołączyła do AMD w wyścigu gigahercowym i odpowiedziała na wyzwanie Transmety związane z niskim poborem mocy, wypuszczając na rynek Pentium III w 1999 roku.

Po pierwsze, miał rdzeń Katmai o długości 250 nm. Następnie miał rdzenie Coppermine i Coppermine T o długości 180 nm oraz rdzenie Tualatin 130 nm.

Dzięki zintegrowanej pamięci podręcznej L2 liczba tranzystorów wzrosła z 9,5 miliona w Katmai do 28,1 miliona. W przypadku Tualatin częstotliwości zegara wahały się od 450 MHz do 1400 MHz.

W pośpiechu wypuszczono pierwsze gigahercowe wersje procesorów Intel, co spowodowało wycofanie ich z rynku i ponowne wypuszczenie na rynek. Intel był za to krytykowany.

SpeedStep, który umożliwia skalowanie szybkości zegara procesora, został po raz pierwszy zaprezentowany konsumentom wraz z Mobile Pentium III w 2000 roku.

Jego wprowadzenie, które miało miejsce wkrótce po zaprezentowaniu procesora Transmeta Crusoe, wywołało pogłoski o presji konkurencyjnej.

Kojarzony z nazwą Pentium, Pentium III Xeon zadebiutował w 1999 roku wraz z rdzeniem Tanner.

Czy wiedziałeś…

Pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku AMD i Intel zaangażowały się w konkurs znany jako wyścig gigahercowy, którego celem było podniesienie częstotliwości zegara procesora.

Chociaż uważano, że wyższe wartości gigaherców odpowiadają lepszej wydajności, metoda ta miała wady, w tym większe wytwarzanie energii i ciepła.

Ostatecznie obie firmy skupiły się na wprowadzeniu większej liczby rdzeni, zwiększeniu wydajności i ogólnej poprawie architektury procesorów.Dzisiejsza ocena wydajności procesora opiera się na bardziej kompleksowym podejściu, biorąc pod uwagę czynniki nie tylko prędkość zegara.

2000: Pentium 4

W 2000 roku Pentium 4 oznaczał kluczową zmianę w historii procesorów Intel. Został wprowadzony na rynek z rdzeniem Willamette 180 nm (42 miliony tranzystorów).

Architektura Netburst przewidywała skalowalność częstotliwości zegara, przewidując 20 GHz do 2010 r. Pojawiły się jednak ograniczenia, ponieważ upływ prądu i pobór mocy gwałtownie rosły wraz z wyższymi częstotliwościami zegara.

Począwszy od 1,3 GHz, w 2005 roku osiągnęło 3,8 GHz z rdzeniem Prescott 90 nm (125 milionów tranzystorów).

Seria Pentium 4 stała się złożona wraz z modelami takimi jak Mobile Pentium 4-M, Pentium 4E HT (Hyper-Threading) i Pentium 4F (rdzeń Cedar Mill 65 nm) w 2005 roku.

Tejas, który miał zastąpić Pentium 4, został odwołany, co doprowadziło do architektury Core. Doprowadziło to do znacznej zmiany w ewolucji procesorów, skupiającej się na wydajności.

2001: Xeon

Z rdzeniem Foster 180 nm i częstotliwościami taktowania od 1,4 do 2 GHz, architektura Netburst została zastosowana w pierwszym Xeonie bez marki Pentium.

Architektura Netburst była kontynuowana do 2006 roku, kiedy to wprowadzono pełną gamę procesorów Xeon o różnej liczbie rdzeni, w tym Nocona, Irwindale, Cranford, Potomac, Paxville, Dempsey i Tulsa.

Intel przeprojektował swoją architekturę w odpowiedzi na obawy dotyczące zużycia energii, uzupełniając Netburst Xeons o dwurdzeniowy procesor Dempsey.

Nowoczesne procesory Xeon oparte na architekturze Sandy Bridge i Sandy Bridge-EP wykonane w procesie technologicznym 32 nm mają do 10 rdzeni, taktowanie 3,46 GHz i do 2,6 miliarda tranzystorów.

2001: Itanium

Itanium był wzorowany na zasadach i860 i iAPX 432 i przez długi czas był źle rozumiany.

Mimo początkowych wątpliwości zyskał on poparcie potężnych zwolenników i kontynuowano jego stosowanie.

Kiedy w 2001 roku zaprezentowano procesor Itanium jako pierwszy 64-bitowy procesor Intela, jego 32-bitowe ograniczenia wydajności spotkały się z krytyką.

Z 320 milionami tranzystorów i częstotliwościami taktowania 733 MHz i 800 MHz zadebiutował 180 nm rdzeń Merced.

Wydany po raz pierwszy w 2002 roku procesor Itanium 2 doczekał się jedynie nieregularnych aktualizacji aż do 2010 roku.

Jego rdzenie obejmowały McKinley, Madison, Deerfield, Hondo, Fanwood, Montecito, Montvale i Tukwila, z ponad 2 miliardami tranzystorów i dużą 24 MB wbudowanej pamięci podręcznej.

2002: Hyper-Threading

W 2002 roku Intel dokonał przełomu w ewolucji procesorów w procesorach do komputerów stacjonarnych, wprowadzając technologię Hyper-Threading.

Hyper-Threading został po raz pierwszy wprowadzony w procesorach Xeon i Pentium 4, co pozwala na jednoczesne działanie dwóch wątków i może zwiększyć prędkość nawet o 30%.

Technologia ta jest nadal obecna w późniejszych procesorach Intel, takich jak Pentium D, Atom, Core i-Series i Itanium, i pomaga zwiększyć moc obliczeniową.

Notatka:

Technologia Hyper-Threading (HTT) to technologia procesorowa zwiększająca wydajność, umożliwiająca jednoczesną pracę kilku wątków na jednym rdzeniu.Umożliwia równoległe wykonywanie instrukcji poprzez podzielenie rdzenia na rdzenie wirtualne.

Poprawia to ogólną wydajność i wykorzystanie zasobów oraz umożliwia procesorowi wykonywanie wielu zadań jednocześnie.AMD określa tę implementację mianem jednoczesnej wielowątkowości (SMT), podczas gdy Intel nazywa ją technologią Hyper-Threading (HTT).

Powiązane: Jak sprawdzić, jaki procesor mam na moim komputerze z systemem Windows?

2003: Pentium M

Z rdzeniem Banias 130 nm, który zużywa mniej energii, Intel wypuścił w 2003 roku serię Pentium M 700 do komputerów przenośnych.

Dzięki kierownictwu izraelskiego zespołu projektowego Mooly Eden w tym procesorze położono nacisk na efektywność energetyczną w stosunku do częstotliwości zegara.

TDP Baniasa obniżono do 24,5 wata przy częstotliwościach taktowania wahających się od 900 MHz do 1,7 GHz, co stanowi znaczną redukcję w porównaniu z 88 watami Pentium 4 Mobile.

Wersja Dothan 90 nm, która ma 140 milionów tranzystorów i taktowanie do 2,13 GHz, dodatkowo obniżyła TDP do 21 watów.

Po wymianie Dothana Yonah rozwinął się w Core Duo i Core Solo w 2006 roku, wpływając na przyszłość Intela w sposób podobny do procesorów 4004, 8086 i 386.

2005: Pentium D

Pentium D był jednym z pierwszych dwurdzeniowych procesorów generacji Intel, wydanym w 2005 roku.

Pierwsza edycja serii Pentium D 800 wykorzystywała rdzeń Smithfield, 90 nm wersję dwóch rdzeni Northwood, zachowując jednocześnie architekturę Netburst.

Później stał się 65 nm Preslerem z dwoma rdzeniami Cedar Mill.

Edycje Extreme Edition zostały wyprodukowane przy rekordowym poborze mocy 130 watów w przypadku konsumenckich procesorów do komputerów stacjonarnych (w przypadku procesorów serwerowych osiągających 170 watów).

Maksymalna częstotliwość taktowania została ograniczona do 3,73 MHz. Prescott ma 376 milionów tranzystorów, w porównaniu do 230 milionów Smithfielda.

Notatka:

Procesor dwurdzeniowy to typ procesora z dwoma oddzielnymi jednostkami przetwarzającymi w jednym chipie.Możliwość jednoczesnego wykonywania instrukcji poprawia ogólną wydajność systemu i możliwości wielozadaniowości.

2006: Core 2 Duo

Reakcją Intela na popularne procesory AMD Athlon X2 i Opteron był Core 2 Duo.

Intel szybko wypuścił modele czterordzeniowe po wypuszczeniu 65 nm procesora do komputerów stacjonarnych Conroe, serii T7000 i serii Xeon 5100.

W związku ze zmianą mikroarchitektury firma przeszła poważną restrukturyzację i repozycjonowanie.

W 2006 roku Conroe odzyskał pozycję lidera w zakresie wydajności dzięki częstotliwości taktowania od 1,2 GHz do 3 GHz i 291 milionom tranzystorów.

Później, w 2008 roku, procesory zostały zmniejszone w procesie technologicznym 45 nm w technologii Penryn, aby dopasować się do taktowania firmy Intel.

2007: Intel vPro

W 2007 roku firma Intel wypuściła vPro, termin promocyjny obejmujący innowacje sprzętowe zintegrowane z określonymi procesorami.

Dzięki technologiom takim jak Hyper-Threading, Active Management Technology (AMT), Turbo Boost 2.0 i VT-x wszystkie w jednym pakiecie, vPro było przeznaczone głównie do użytku korporacyjnego.

Aby móc korzystać z vPro, system musi mieć procesor, chipset i BIOS obsługujące technologię vPro. Wśród technologii stosowanych w vPro znajduje się technologia wirtualizacji (VT).

Jest to rozwiązanie sprzętowe umożliwiające izolowanie wielu obciążeń przy mniejszym obciążeniu wydajnościowym niż w przypadku wirtualizacji programowej.

Kolejną jest technologia Trusted Execution Technology (TXT), która buduje bezpieczny łańcuch zaufania i zapewnia autentyczność komputera za pomocą modułu Trusted Platform Module (TPM).

Ostatnią z nich jest technologia aktywnego zarządzania (AMT), która umożliwia zdalny dostęp i zarządzanie nawet wtedy, gdy komputer jest wyłączony.

Nowoczesne generacje procesorów Intel

Poniżej znajduje się harmonogram procesorów Intel z obecnych generacji:

2008: Core serii i

Intel wypuścił procesory Core i3, i5 i i7 w 2008 roku, wykorzystując mikroarchitekturę Nehalem i proces produkcyjny 45 nm.

Procesory Intel Celeron, Pentium Core i Xeon zostały zbudowane na tej architekturze, która w 2010 roku została później zmniejszona do 32 nm.

Architektura Westmere mogłaby obsługiwać do ośmiu rdzeni z częstotliwością taktowania do 3,33 GHz i 2,3 miliarda tranzystorów.

2010: Procesory Core i3, i5, i7

W 2010 roku firma Intel wypuściła na rynek nową serię procesorów Intel Core, która obejmowała technologię Intel Turbo Boost do laptopów, komputerów stacjonarnych i urządzeń zintegrowanych.

Nowe generacje procesorów Intel zapewniały teraz integrację i inteligentną wydajność.

Wraz z wprowadzeniem na rynek pojawiły się nowe procesory Intel Core i7, i5 i i3, w których zastosowano 32-nanometrowy (nm) proces produkcyjny firmy.

Po raz pierwszy w procesorze wyprodukowanym i dostarczonym przez firmę Intel zintegrowano grafikę wysokiej rozdzielczości.

Technologia 32 nm i tranzystory z bramką metalową o wysokiej wartości k drugiej generacji zostały zastosowane w procesorach Intel Core na 2010 rok i obejmowały ponad 25 produktów platformowych.

Zwiększyło to prędkość i zmniejszyło zużycie energii.

2012: Układy SoC Intela

Intel wprowadził swoje układy SoC Atom do branży układów typu system-on-a-chip (SoC) w połowie 2012 r. Chociaż pierwsze układy SoC Atom były oparte na starszych procesorach, miały problemy z konkurowaniem z rywalami opartymi na procesorach ARM.

Wypuszczenie pod koniec 2013 roku 22-nanometrowych układów SoC Baytrail Atom opartych na Silvermont było punktem zwrotnym.

Przy TDP na poziomie zaledwie 4 watów, te oryginalne układy SoC, takie jak Avoton dla serwerów, zawierają wszystkie komponenty potrzebne do tabletów i laptopów.

Firma Intel wkroczyła na rynek wysokiej klasy tabletów w 2014 roku, wypuszczając na rynek procesory o ultraniskiej mocy z przyrostkiem Y SKU w architekturze Haswell.

2013: Core i-Series – Haswell

Architektura Sandy Bridge została zastąpiona 22-nanometrową mikroarchitekturą Haswell, gdy Intel odświeżył swoją serię Core i w 2013 roku.

W przypadku procesorów o małej mocy (10–15 W TDP) spotykanych w ultrabookach i tabletach z najwyższej półki firma Haswell wprowadziła przyrostek Y SKU.

Procesory Haswell-EP Xeon miały 5,69 miliarda tranzystorów i aż 18 rdzeni, a ich częstotliwość taktowania sięgała 4,4 GHz.

Odświeżenie Devil's Canyon, które poprawiło taktowanie i materiał interfejsu termicznego, zostało wypuszczone przez firmę Intel w 2014 roku.

Z wyjątkiem podstawowych procesorów do komputerów stacjonarnych, procesory Broadwell z 2014 r. skurczone do 14 nm współistniały z procesorami Haswell.

2015: Broadwell

W 2015 roku czwarta generacja procesorów miała domyślną architekturę, która została przeniesiona na 14 nm.

Przy o 37% mniejszej powierzchni niż jego poprzednik, Broadwell oferował krótszy czas budzenia i o 1,5 godziny dłuższą żywotność baterii.

Poprawiono także wydajność grafiki, wykorzystując gniazda 1150 LGA do obsługi dwukanałowej pamięci RAM DDR3L-1333/1600.

2016: Jezioro Kaby

Kaby Lake był pierwszym procesorem Intela, który odszedł od modelu „tik-tak”. Wprowadzono szybsze taktowanie procesora i modyfikacje, zachowując te same wartości IPC.

Było to istotne, ponieważ był to pierwszy przypadek niezgodności sprzętu Intel z systemem Windows 8 lub starszym.

Z wyjątkiem Xeona, zasilał procesory Core, Pentium i Celeron i doskonale radził sobie z przetwarzaniem filmów 4K. Na początku 2017 roku Intel wypuścił wersje R obsługujące pamięć RAM DDR4-2666.

2017: Lodowe jezioro

Po wypuszczeniu na rynek Coffee Lake opartego na rdzeniu, Intel wypuścił w 2017 roku Ice Lake 10. generacji.

Dzięki technologii 10 nm w projekcie Ice Lake wprowadzono obsługę Thunderbolt 3 i Wi-Fi 6, podkreślając zwiększoną łączność i prędkości transferu.

Z maksymalną częstotliwością taktowania procesora wynoszącą 3,7 GHz i maksymalnie 40 rdzeniami, model SP, dostępny w wersjach z procesorami Core i Xeon, został wprowadzony na rynek w kwietniu 2021 r. i osiągnął prędkość przetwarzania ponad 1 teraflopa.

Od 2021 roku dostępne są modele Xeon Silver, Gold i Platinum. Jednak procesory Intel Core i3/i5/i7 2019 są nadal dostępne.

2020: Jezioro Tygrysie

Seria procesorów mobilnych Tiger Lake firmy Intel zastępuje serię Ice Lake. Te procesory są pierwszymi, które wspólnie promują marki Celeron, Pentium, Core i Xeon od czasu Skylake.

Występują w modelach dwu- i czterordzeniowych. Chipy Tiger Lake zostały zaprojektowane specjalnie dla cienkich laptopów do gier i oferują maksymalną częstotliwość odświeżania 100 klatek na sekundę.

Core i9-11980HK ma maksymalne taktowanie w trybie Boost wynoszące 5 GHz.

2021: Jezioro Olchowe

Alder Lake to znaczący postęp dzięki najnowocześniejszej architekturze hybrydowej, która łączy w jednym pakiecie mocne rdzenie P (rdzenie Golden Cove Performance) i efektywne rdzenie E (rdzenie o wysokiej wydajności Gracemont).

Architektura ta zachowuje efektywność energetyczną, zapewniając jednocześnie wyższą wydajność niż tradycyjne procesory.

Alder Lake wprowadza nowe gniazdo LGA 1700, które obejmuje Wi-Fi 6E i Thunderbolt 4.

Zwiększanie wydajności gier i efektywności energetycznej jest najwyższym priorytetem Alder Lake, z 18% wzrostem IPC w porównaniu z poprzednią generacją.

Powiązane: Wyjaśnienie rdzeni procesora: czy rdzenie wpływają na wydajność?

2022: Jezioro Raptor

Raptor Lake wykorzystuje architekturę hybrydową drugiej generacji z nowymi rdzeniami Raptor Coves w celu zapewnienia wydajności i rdzeni Gracemont.

Procesory Raptor Lake, podobnie jak Alder Lake, korzystają z gniazda LGA 1700 i mają rozmiar 10 nm.

Procesory Raptor Lake stanowią znaczący kamień milowy w historii jako pierwsze procesory Intel Core obsługujące do 24 rdzeni.

Gniazdo LGA 1700 obsługuje pamięć RAM DDR5, która może pracować z częstotliwością do 5600 MHz.

2023: Jezioro Meteorytowe

Procesory Intel Meteor Lake wykorzystują rdzenie Redwood Cove w celu zapewnienia wydajności (rdzenie P) i rdzenie Crestmont w celu zapewnienia wydajności (rdzenie E).

Procesory te mają konstrukcję chipletów z myślą o usprawnionej produkcji, dostosowywaniu, szybszej produkcji i możliwych oszczędnościach.

Procesory z serii H i U z rodziny Meteor Lake mają różną liczbę rdzeni i częstotliwości taktowania zoptymalizowane pod kątem wydajności i wydajności baterii.

Meteor Lake integruje sztuczną inteligencję z rdzeniami Xe z procesora graficznego Arc i dedykowaną jednostką NPU. Wydajność sztucznej inteligencji jest obiecująca. W niektórych benchmarkach pokonuje konkurencyjne laptopy z procesorami Intel.

Wniosek

W tym przewodniku omówiliśmy historię procesorów Intel. Rozwój mikroprocesorów Intel był niesamowity, a każda nowa generacja opierała się na sukcesach poprzedniej.

Te mikroprocesory, od rewolucyjnego 4004 po najnowocześniejsze procesory Intel Core, stale zwiększają moc, wydajność i wszechstronność.

Oczekuje się, że rozwój mikroprocesorów będzie nadal wyjątkowy, w miarę jak najnowocześniejsze technologie, takie jak sztuczna inteligencja i uczenie maszynowe, zyskują na popularności.

Zmiany te będą miały znaczący wpływ na kształtowanie się informatyki w przyszłości.

Często zadawane pytania

Który procesor jest uważany za najlepszy w ofercie Intela?

Większość użytkowników nadal woli korzystać z Core i9-13900K. Jeśli jednak zależy Ci na optymalnej wydajności, rozważ Core i9-14900K. Poprzednia generacja miała słabe obszary, w których poprawił się Intel 14. generacji.

Pamiętajcie jednak, że 14. gen to w zasadzie odświeżenie i nie wnosi żadnych większych ulepszeń. Ale jeśli używasz 12. generacji, Meteor Lake jest idealną opcją.

Kiedy wypuszczono 14. generację Intela?

Meteor Lake zostało wydane 14 grudnia 2023 r. Ta generacja wykorzystuje nową architekturę, która obejmuje NPU, w celu przyspieszenia wydajności AI. Jest również wyposażony w nową konstrukcję chipletów w celu zwiększenia wydajności energetycznej.

Czy dostępna jest obecnie 13. generacja Intela?

Tak. Obecnie dostępne są procesory 13. generacji. Możesz kupić od różnych dostawców części PC.